فرشها دو ویژگی و شاخص عمده دارند: یکی شانه و دیگری تراکم. به گره ها یا ریشه های فرش در هر متر عرضی، شانه گفته میشود و گرهها یا ریشه های فرش در هر متر طولی را تراکم مینامند. اگر یک فرش 1000 شانه و 2500 تراکم داشته باشد، یعنی آن که 1000 گره در هر متر عرضی و 2500 گره در هر متر طولی دارد.
.
هر چه تراکم یک فرش بیشتر باشد، فشردگی و سنگینی آن هم بیشتر است. در عوض هر چه شانه بیشتر باشد طرح و نقش های فرش بیشتر است و اصطلاحاً ریزبافت تر است. فرشهای دستبافت گونه فرشهایی هستند با شانه ی 1000 و 1200 و تراکم بالای 2000. این فرشها به سبب ریز بافت بودن و فشردگی زیاد از لحاظ ظاهری شباهت زیادی به فرشهای دستباف دارند و از همین روست که آنها را فرشهای ماشینی دستبافت گونه مینامند.
.
در فرشهای دستبافت نخ پرز دور چله یا تار میرود و اگر از پشت فرش نگاهی به آن انداخته شود، وجود رنگ پرز قابل تشخیص است. در این حالت، گرهها کاملاً محکم هستند و نخ خاب فرش از آن جدا نمیشود. اما وضعیت برای فرشهای ماشینی به این شکل نیست و اگر از پشت به آنها نگاه شود نخها حالتی مانند حرف انگلیسی U دارند و به واسطهی چسب است که گرهها برقرار میمانند. اما در طی زمان و در طی شستنهای متوالی فرش ماشینی، اوضاع خوب نمیماند و فرشهای ماشینی رفتهرفته شل میشوند و ظاهر خوبِ اولیهی خود را از دست میدهند.
.
نکته ی مثبتی که وجود دارد این است که فرش ماشینی دستبافت گونه در عین آن که با ماشین تهیه میشود، ولی به شکل دستباف تولید میگردد و نخ خاب این فرش نیز همچون فرش دستباف از آن جدا نمیشود. در واقع زمانی که به پشت فرشهای دستبافت گونه شود، شباهت حالت بافت آنها با فرشهای دستبافت کاملاً مشهود است.
